Αεροδρόμιο «Ιπποκράτης» – Αεροσταθμός «Κοπελούζος»
Η μεγαλύτερη, σε δημοσιονομικό πεδίο, επιτυχία της ελληνικής κυβέρνησης, αν όχι η μόνη δεδομένων και των ες Παρισίους επιτευγμάτων, είναι η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων σε τίμημα υψηλότατο και πάντως πολύ υψηλότερο του αναμενομένου. Η κοινοπραξία «Fraport AG – Slentel Ltd» κατέθεσε συνολική προσφορά 1.234.000.000€ εφάπαξ καταβαλλόμενου τιμήματος και 22.900.000€ εγγυημένου ετησίου μισθώματος για την ανάληψη της λειτουργίας και διαχείρισης 14 περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας, μεταξύ των οποίων και του αεροδρομίου «Ιπποκράτης» του νησιού μας. Σημειωτέον δε ότι η προσφορά της άνω κοινοπραξίας προβλέπει και την εκτέλεση επενδύσεων ποσού περίπου 330.000.000€ εντός της πρώτης τετραετίας και συνολικά 1.400.000.000€ καθ' όλη τη διάρκεια της 40ετούς παραχώρησης (στοιχεία ΤΑΙΠΕΔ).
Η ιδεολογική διαμάχη για την παραχώρηση ή μη της διαχείρισης συγκεκριμένων οργανισμών και επιχειρήσεων σε ιδιώτες είναι έντονη και μακροχρόνια, σχετίζεται δε με την "έκταση" και την αποτελεσματικότητα του κράτους και του διοικητικού μηχανισμού που έκαστος επιθυμεί. Η δε αιτίαση περί ξεπουλήματος σε Γερμανούς ανατρέπεται από τη συμμετοχή εκπροσώπου του εγχώριου καπιταλισμού στο ανάδοχο σχήμα, της εταιρείας Slentel συμφερόντων του κ. Κοπελούζου, αλλά και από την αδυναμία του εγχώριου καπιταλισμού να σταθεί αυτοτελώς σε έναν τέτοιο διεθνή διαγωνισμό, αποτέλεσμα παρελθόντων κυβερνητικών επιλογών της τελευταίας 40ετίας... Ας είμαστε, όμως, ρεαλιστές και ας αντιληφθούμε το προφανές: η ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων της χώρας αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο στην υποχρέωση διενέργειας ιδιωτικοποιήσεων που εμπεριέχει η διεθνής σύμβαση η καλούμενη «μνημόνιο», της οποίας την ανατροπή δεν αναμένω από οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει από τις μάλλον σύντομα επερχόμενες εθνικές εκλογές.
Ενώπιον του «ξεπουλήματος», λοιπόν, του αεροδρομίου μας η στάση που μπορούμε να κρατήσουμε είναι μία εκ των εξής τριών: α) απολύτως αρνητική, επιδιώκοντας την ακύρωση της συμφωνίας με την ανάδοχο κοινοπραξία, β) απολύτως θετική, αδιαφορώντας για την παραχώρηση ή μη του αεροδρομίου, γ) διαλεκτική με την ανάδοχο κοινοπραξία. Η δεύτερη θέση είναι απαράδεκτη και αμέσως απορριπτέα, καθώς κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αδιαφορεί για ένα τόσο ακανθώδες ζήτημα. Μέχρι στιγμής υπάρχουν ορισμένες δημόσιες τοποθετήσεις που υιοθετούν μάλλον την πρώτη στάση, της άρνησης της ιδιωτικοποίησης και της επιδίωξης πάση θυσία της ανατροπής της. Η δε δημοτική αρχή δεν έχει λάβει –δημόσια τουλάχιστον– θέση στις εν λόγω εξελίξεις, ελπίζω βεβαίως να έχει δράσει παρασκηνιακά για την εξασφάλιση των συμφερόντων του νησιού μας. Οφείλει πάντως να τοποθετηθεί.
Η κωακή κοινωνία έχει εκφράσει εδώ και πολλά έτη συγκεκριμένα αιτήματα για την αναβάθμιση του αεροδρομίου του νησιού μας. Το πρωτεύον είναι η κατασκευή νέου κτιρίου αεροσταθμού και έπεται ασφαλώς η επέκταση του δαπέδου στάθμευσης. Δυστυχώς, μέχρι στιγμής, ουδεμία αναφορά έχει υποπέσει στην αντίληψη του γράφοντος για την αναγκαιότητα εγκατάστασης ραντάρ, που όπως έχω πληροφορηθεί είναι πάγια απαίτηση των εν Κω υπηρετούντων ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας, καθώς και για την αναβάθμιση και επέκταση του αεροδρομίου, ίσως με την κατασκευή και δεύτερου βοηθητικού διαδρόμου απογείωσης – προσγείωσης. Ένας δε από τους προβαλλόμενους κινδύνους της ιδιωτικοποίησης του αεροδρομίου μας είναι η αύξηση των τελών και του συνολικού κόστους, που θα καταστήσει απαγορευτική την προσέλκυση αεροπορικών εταιρειών, ιδίως των λεγόμενων «low cost».
Δεδομένης της πολιτικής πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί και της οικονομικής δυναμικής του αεροδρομίου μας θεωρώ πως είναι προτιμητέο να δράσουμε με ρεαλισμό και οργανωμένα αποσκοπώντας στη συνεννόηση με το ανάδοχο σχήμα για την ικανοποίηση των απαιτήσεών μας, για τα οποία μέχρι σήμερα αδιαφορεί παντελώς η υπεύθυνη ελληνική πολιτεία. Επομένως, πρέπει να ζητήσουμε επιτακτικά να διατεθεί από το νέο διαχειριστή το αναγκαίο ποσό για την προώθηση και ολοκλήρωση των έργων υποδομών που άμεσα έχει ανάγκη το αεροδρόμιό μας. Επιχείρημα υπέρ μας είναι και η κατάταξη των έργων για το αεροδρόμιό μας ως Α προτεραιότητας σε κατάλογο έργων που είχε παραδοθεί παλαιότερα (2013) από την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου στον Υπουργό Υποδομών. Η δε κινδυνολογία περί επικείμενης αύξησης των τελών του αεροδρομίου μας αίρεται από τις πρόνοιες του Ευρωπαϊκού Δικαίου και από τη Νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που έχει ασχοληθεί σε βάθος με το εν λόγω ζήτημα, αλλά και από τη διεθνή εμπειρία λειτουργίας αεροδρομίων από ιδιώτες. Αναγκαία υπενθύμιση: η μεγαλύτερη low cost εταιρεία «πετάει» και για το ιδιωτικής διαχείρισης «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Η χρονική στιγμή που απαιτεί δράση των φορέων και των παραγόντων είναι ακριβώς η τωρινή. Θα αναρωτηθεί κανείς το λόγο που ο κ. Κοπελούζος θα έλθει σε συνεννόηση με τους τοπικούς φορείς, όταν έχει λάβει τη διαχείριση του αεροδρομίου από τον, ήδη προς έγκριση από το Ελεγκτικό Συνέδριο, διαγωνισμό. Η απάντηση είναι απλή και συνίσταται στην αντίθεση κομμάτων και εργαζομένων στη λεγόμενη ιδιωτικοποίηση και την αναταραχή που πάντοτε παρατηρείται σε τέτοιες μεταβολές, που θα οδηγήσει τον ανάδοχο στην αναζήτηση συμμάχων στις τοπικές κοινωνίες για την εδραίωση της θέσης του. Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, οφείλουμε να διαπραγματευθούμε ταχύτατα και να αποσπάσουμε οφέλη υπέρ του τόπου μας για να προστατεύσουμε το νησί μας, την οικονομία του και την επιχειρηματική και εργατική τάξη. Είναι νομίζω αυτονόητο ότι ο Δήμος οφείλει να ηγηθεί των εν λόγω πρωτοβουλιών άμεσα και ουσιαστικά σε συνεννόηση με τους επαγγελματικούς φορείς. Προς άρση πιθανών παρεξηγήσεων, δεν εμπεριέχεται στις πεποιθήσεις του γράφοντος η άποψη ότι ο "καλός" επενδυτής θα προστατεύσει και θα υιοθετήσει τον τόπο μας και ως εκ τούτου οφείλουμε πάντοτε να εποφθαλμιούμε και να έχουμε ουσιαστικό λόγο στα δρώμενα που επηρεάζουν τις ζωές ημών και των παιδιών μας.
