Πριν από λίγο καιρό ,ένα από τα παιδιά της “Kosnews24” μου έκανε την πρόταση να γράφω για τα τεκταινόμενα του νησιού μας και όχι μόνο..
Έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση να γράψω όχι σχόλια και βαθιές φιλοσοφίες,-άλλωστε δεν ήμουν ποτέ αυτής της κουλτούρας-, αλλά απλές δικές μου σκέψεις, προβληματισμούς και ίσως κάποιες προτάσεις που όλοι λίγο πολύ έχουμε.
Δυστυχώς, η προσπάθεια αυτή συνέπεσε με μια συγκυρία όπου στο μικρό νησάκι μας συνέβησαν κάποια πολύ δραματικά γεγονότα που όλους μας έριξαν από τα σύννεφα..Δε θα ‘θελα να μπω σε λεπτομέρειες για κανένα από τα θέματα αυτά και να πάρω θέση, αλλά ούτε και να αδικήσω κάποιους ανθρώπους..Έτσι λοιπόν, θα τα προσπεράσω και θα αφήσω την κοινωνία και τη Δικαιοσύνη να κάνουν το καθήκον τους. Άλλωστε, πρόκειται πραγματικά για ανθρώπινα δράματα, τραγωδίες που διαλύουν ανθρώπους, οικογένειες, επιχειρήσεις κ.τ.λ..
Ας έρθουμε τώρα στο σήμερα και ας δούμε τι συμβαίνει γενικά στον τόπο μας. Η σημερινή ημέρα [το άρθρο γράφτηκε Δευτέρα 17 Νοεμβρίου] (Επέτειος του Πολυτεχνείου), από μόνη της είναι μια μέρα γεμάτη συμβολισμούς και διδάγματα που μας έδωσαν κάποιοι νέοι άνθρωποι πριν από σαράντα χρόνια. Μας δίδαξαν πάνω απ όλα ότι η ελευθερία της σκέψης και του λόγου, η ισότητα και η ισονομία των ανθρώπων, ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη, η Παιδεία, η Υγεία και η εργασία, είναι θεμελιώδη αγαθά που κάθε Δημοκρατικό κράτος είναι υποχρεωμένο να παρέχει σεβόμενο τους πολίτες του.
Πού είμαστε τώρα λοιπόν;; Σαράντα χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου είμαστε αντάξιοι της θυσίας αυτών των νέων παιδιών;;
Ας κοιτάξουμε γύρω μας κι ας αναρωτηθούμε… Πρώτα απ όλα, υπάρχει δημόσια δωρεάν Υγεία για όλους τους πολίτες αυτού του κράτους; Δυστυχώς όχι!!Τα πάντα έχουν καταρρεύσει..Τα νοσοκομεία είναι υποστελεχωμένα τόσο από γιατρούς όσο και από νοσηλευτικό προσωπικό. Φάρμακα και άλλα είδη που είναι απαραίτητα για τη στοιχειώδη νοσηλεία, δεν υπάρχουν και παρά τις φιλότιμες και γενναίες προσπάθειες τόσο των γιατρών όσο και των νοσηλευτών τα αποτελέσματα δυστυχώς, είναι δραματικά. Γιατί πέρα από την καταπάτηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ( ατελείωτες ουρές ανθρώπων κάθε ηλικίας για μια συνταγογράφηση, ασθενείς να περιμένουν μήνες για μια εξέταση, να κοιμούνται σε ράντζα στους διαδρόμους των νοσοκομείων και να συμμετέχουν οικονομικά στην αγορά κάποιων φαρμάκων….), χάνονται και ανθρώπινες ζωές.
Στην Παιδεία πάλι τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Η παραπαιδεία έχει γίνει πλέον τρόπος εκπαίδευσης και δυστυχώς μας γυρίζει δεκαετίες πίσω, τότε που δικαίωμα στην εκπαίδευση είχαν μόνο τα παιδιά των πλουσίων. Τα αποτελέσματα και τις αντιδράσεις και εδώ, τα ζούμε καθημερινά, όχι μόνο με αυτά που βλέπουμε και ακούμε από τις τηλεοράσεις (καταλήψεις, φασαρίες, σχολεία να κλείνουν, καθηγητές και δάσκαλοι να μην υπάρχουν κ.τ.λ.), αλλά περισσότερο πρέπει να μας προβληματίσει η μεγάλη ανεργία των νέων παιδιών και η αγωνία που αντικρίζουμε στα μάτια τους για το ποιο θα είναι το μέλλον τους όταν βλέπουν ότι οι γονείς τους δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν οικονομικά στις στοιχειώδεις ανάγκες τους.
Ας πάμε όμως στα του Δήμου μας. Εκεί τι γίνεται; Πώς πάνε τα πράγματα; Νομίζω ότι είναι πολύ νωρίς για να πούμε ότι πάνε καλά ή άσχημα. Σαν μια πρώτη εικόνα όμως, θεωρώ ότι η νέα Δημοτική Αρχή ξεκίνησε με όρεξη για δουλειά και νοικοκύρεμα. Υπάρχουν όμως- κατά τη γνώμη μου- ένα δύο θέματα τα οποία θα έπρεπε είτε να τα είχε διαχειριστεί διαφορετικά, είτε να τα είχε αφήσει για το μέλλον αφού υπάρχουν πολύ σημαντικότερα προβλήματα να λύσει.
Για να είμαι πιο συγκεκριμένος, αναφέρομαι στην ανακαίνιση της αίθουσας του Δημοτικού Συμβουλίου που τη θεωρώ και άσκοπη και άκαιρη, τη διαχείριση του προβλήματος του 7ου Δημοτικού που και εκεί δεν ήταν η καλύτερη και δυστυχώς για μένα αυτό που διάβασα πρόσφατα, την παραχώρηση του «Ακταίον» σε ιδιώτη. Και εδώ νομίζω πως η Δημοτική Αρχή πρέπει να το σκεφτεί πολύ σοβαρά γιατί κτίρια όπως αυτό και η «Ανωτέρα» έχουν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό για όλους εμάς τους Κώους.
Ελπίζω λοιπόν όλα αυτά τα θέματα και άλλα πολλά (νοσοκομείο, αεροδρόμιο, λιμάνι κ.ά.),να τα δει με ψυχραιμία και νηφαλιότητα και πάνω απ όλα χωρίς σκοπιμότητες για το καλό του τόπου μας….
Εμείς σαν κοινωνία καλό θα είναι να είμαστε δίπλα τους σε ρόλο συμβουλευτικό και όχι επικριτικό. Δε νομίζω ότι έχουμε πλέον το περιθώριο να μπαίνουμε σε άσκοπες κοκορομαχίες ή να καταδικάζουμε τα πάντα για χάρη σκοπιμοτήτων. Έτσι κι αλλιώς έχω την αίσθηση ότι αυτή τη φορά η Δημοτική Αρχή έμαθε από τα λάθη της, τα παραδέχτηκε, ζήτησε συγγνώμη και δεσμεύτηκε ότι δε θα τα επαναλάβει. Εγώ καλοπροαίρετα θέλω να τους πιστέψω και εύχομαι το καλό του τόπου μας… Θα δείξει..
Του χρόνου η πυξίδα λοιπόν, μας δείχνει ότι αυτό που χρειάζεται για να ανταπεξέλθουμε σε όλες αυτές τις δυσκολίες που όλοι μας αντιμετωπίζουμε, είναι να ακολουθήσουμε το παράδειγμα τόλμης και γενναιότητας των φοιτητών και σαν κι αυτούς, έτσι κι εμείς να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να παλέψουμε για τα δικαιώματα και το μέλλον μας..
