Η πορεία του ελληνικού τουρισμού προς το 2030 προϋποθέτει τη μετάβαση από την αυθόρμητη στη στοχευμένη ανάπτυξη μέσα από έναν ουσιαστικό και ολοκληρωμένο σχεδιασμό σε ένα πλαίσιο βιωσιμότητας, λαμβάνοντας υπόψη διαθέσιμους πόρους, στόχους και αναδυόμενες τάσεις. Αυτό είναι το βασικό αντικείμενο μελέτης που εκπονήθηκε από την κοινοπραξία Deloitte-Remaco για λογαριασμό του Ινστιτούτου του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΙΝΣΕΤΕ) με τίτλο «Ελληνικός Τουρισμός 2030 | Σχέδια Δράσης» που αφορά την ανάπτυξη των τουριστικών προϊόντων της χώρας.
Οι μεγάλες τάσεις αποτελούν το αντικείμενο της πρώτης ενότητας της μελέτης, που ήδη διαμορφώνουν τις εξελίξεις στον παγκόσμιο και –κατά συνέπεια– τον ελληνικό τουρισμό.
Το σύνολο της μελέτης που θα δημοσιευθεί σταδιακά, θα αποτελέσει βάση για την αναγκαία δημόσια διαβούλευση και στοχεύει σε χρονική διεύρυνση της τουριστικής δραστηριότητας, καλύτερη γεωγραφική κατανομή της τουριστικής ζήτησης και αύξηση της μέσης δαπάνης και της διάρκειας παραμονής των επισκεπτών.
Στη μελέτη προσδιορίζονται, επίσης, άξονες για την ανάπτυξη του ελληνικού τουρισμού, όπως η βελτίωση και ανάπτυξη των δημοσίων –κυρίως– υποδομών, η αναβάθμιση, καινοτομία και προώθηση του προϊόντος, η ψηφιακή αναβάθμιση και ο μετασχηματισμός του τουριστικού οικοσυστήματος, η αειφορία, η ενίσχυση των δεξιοτήτων και η ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Ειδικότερα η μελέτη επισημαίνει τα παρακάτω για τις μεγάλες τάσεις:
• Ψηφιακός μετασχηματισμός: Η ψηφιακή τεχνολογία αποτελεί πλέον αναπόσπαστο μέρος του κλάδου, με την πλειονότητα των τουριστικών επιχειρήσεων να ακολουθεί τις σύγχρονες τάσεις της τεχνολογίας, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς τους.
• Βιώσιμη ανάπτυξη και αειφορία: Η βιωσιμότητα και η αειφορία σε όλες τις διαστάσεις έρχονται στο προσκήνιο των εθνικών τουριστικών πολιτικών και πρακτικών και ολοένα και περισσότερο αποτελούν βασικό πυλώνα των επιχειρηματικών πρακτικών.
• Υπερτουρισμός: Η προβλεπόμενη «έκρηξη» στις μετακινήσεις σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα αναμένεται να δημιουργήσει τουριστική συμφόρηση σε αρκετούς δημοφιλείς προορισμούς τα επόμενα έτη, κάτι που θα απαιτήσει διαχείριση.
• Οικονομία διαμοιρασμού: Με τη συνεχή άνοδο της οικονομίας διαμοιρασμού, κρίνεται απαραίτητη η ρυθμιστική διαχείριση, με σκοπό τη διασφάλιση ίσων όρων ανταγωνισμού και της ασφάλειας των πολιτών και τουριστών.
• Κοινωνικές και δημογραφικές αλλαγές: Η αύξηση του πληθυσμού, σε συνδυασμό με την πληθυσμιακή γήρανση και την ανάδειξη διαφορετικών προτιμήσεων και τάσεων ανά ηλικιακή ομάδα, έχουν σημαντική επίδραση στη διαμόρφωση του παγκόσμιου τουρισμού.
• Αναδυόμενοι προορισμοί: Ταξιδιωτικό ενδιαφέρον έχουν αρχίσει να συγκεντρώνουν αναδυόμενοι προορισμοί, μη παραδοσιακά τουριστικά «hotspots», παρουσιάζοντας αύξηση της τουριστικής ζήτησης και των αφίξεων, καθώς οι ταξιδιώτες ολοένα και περισσότερο επιδιώκουν να αποφεύγουν τον μαζικό τουρισμό για να εξερευνήσουν σε βάθος λιγότερο δημοφιλή σημεία.
