Δύο δυτικά χτυπήματα ήταν αυτά που είχαν δραματική επίδραση, υποστηρίζει. Το πρώτο ήταν η εισβολή των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου στο Ιράκ, που σχεδόν έριξε στον γκρεμό μια χώρα που είχε ήδη καταστραφεί από μια μεγάλη στρατιωτική επίθεση πριν από 20 χρόνια, ενώ ακολούθησαν και οι κυρώσεις των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου που θα μπορούσαν να θεωρηθούν σχεδόν γενοκτονία.
Εκτός από τη σφαγή και την καταστροφή που προκλήθηκε -λέει-, η κατοχή πυροδότησε και μια θρησκευτική σύγκρουση που διχάζει μέχρι σήμερα ολόκληρη την περιοχή και πια την εξάγει στη γηραιά ήπειρο.
Απόρροια της εισβολής, λέει ακόμη ο Τσόμσκι, είναι και το τερατούργημα που δημιουργήθηκε, το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο συνέβαλε στη μαζική καταστροφή της Συρίας.
Το δεύτερο χτύπημα ήταν αυτό που κατέστρεψε τη Λιβύη, στην οποία σήμερα επικρατεί ένα χάος μεταξύ αντιμαχόμενων ομάδων, ενώ πρόκειται για μια χώρα που αποτελεί βάση του Ισλαμικού Κράτους, που παράγει όχι μόνο τζιχαντιστές αλλά και όπλα που «ταξιδεύουν» από τη Δυτική Αφρική ως τη Μέση Ανατολή, αλλά είναι και δέκτης μεγάλων μεταναστευτικών ροών από όλη την αφρικανική ήπειρο. Αυτό φέρνει στην επιφάνεια κι άλλους παράγοντες που προέρχονται από το παρελθόν, όπως το ότι η Ευρώπη, συστηματικά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει εκμεταλλευτεί σε ακραίο βαθμό την Αφρική ώστε να προωθήσει τη δική της ανάπτυξη και να προωθήσει τον σχεδιασμό του Αμερικάνου George Kennan.
Η ευθύνη του πολιτισμένου δυτικού κόσμου δεν συνίσταται όμως μόνο σε όσα έκανε πρόσφατα, καταλήγει ο Αμερικανός διανοητής. Και φέρνει ως παράδειγμα την «καρδιά» της ΕΕ, το Βέλγιο, ο πλούτος του οποίου προέρχεται σε σημαντικό βαθμό από την εκμετάλλευση του Κονγκό, ενώ η χώρα αυτή θα μπορούσε να είχε γίνει μια πλούσια και ανεπτυγμένη χώρα αφότου αποτίναξε τον βέλγικο ζυγό. Η εικόνα είναι εντελώς αντιπροσωπευτική για το τι συμβαίνει στην Αφρική. Για την Ευρώπη πάλι, όλο αυτό αποτελεί μια ολοένα και εντεινόμενη κρίση. Που ξεκίνησε ως προσφυγική και καταλήγει ως μια καθημερινότητα τρόμου.
