Ήταν η γυμνάστρια που «εκθρόνισε» από την κορυφή της ενόργανης, την περίφημη Λαρίσα Λατίνινα που αγωνίσθηκε με τα «χρώματα» της -τότε- Σοβιετικής Ενωσης. Οι δυό τους, υπήρξαν οι πιο θρυλικές μορφές της ενόργανης γυμναστικής, που στην ιστορία του αθλήματος (αλλά όχι στα μετάλλια), ίσως μόνο η Νάντια Κομανέτσι μπόρεσε να τις ξεπεράσει.
Γεννήθηκε το 1942 στην Πράγα και έκανε το ντεμπούτο της στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1958. Σε Ολυμπιακούς Αγώνες συμμετείχε για πρώτη φορά το 1960 στη Ρώμη και κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στο ομαδικό. Ως γυμνάστρια διέθετε εντυπωσιακή παρουσία, που κυριάρχησε τα επόμενα χρόνια. Μαζί με την Λαρίσα Λατίνινα είναι οι μοναδικές στην ιστορία που κατέκτησαν δύο φορές το χρυσό μετάλλιο στο σύνθετο ατομικό των Ολυμπιακών Αγώνων, η αθλήτρια της Σοβιετικής Ένωσης σε αυτούς του 1956 και του 1960 και η Κασλάβσκα σε αυτούς του 1964 και του 1968.
Σε Ολυμπιακούς Αγώνες, η Κασλάβσκα, κατέκτησε συνολικά 11 μετάλλια, εκ των οποίων τα 7 χρυσά και τα 4 ασημένια. Όμως τα 7 χρυσά είναι όλα σε ατομικά αγωνίσματα κι αυτό παραμένει ρεκόρ στο άθλημα. Ακόμη είναι η μοναδική στην ιστορία της ενόργανης γυμναστικής, που κατάφερε στην Ολυμπιακή διαδρομή της να κατακτήσει χρυσό μετάλλιο σε όλα τα όργανα (άλμα, ασύμμετροι ζυγοί, δοκός ισορροπίας και ασκήσεις εδάφους) και στο σύνθετο ατομικό. Ουδείς άλλος αθλητής ή αθλήτρια έχει καταφέρει κάτι τέτοιο μέχρι σήμερα.
Από το 1964 έως και το 1968 υπήρξε αήττητη όπου κι αν αγωνίστηκε και είναι η μόνη που έκλεισε τον κύκλο μιας πλήρους Ολυμπιάδας μόνο με χρυσά μετάλλια στο σύνθετο ατομικό, καθώς νίκησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, νίκησε στο Παγκόσμιο και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και ξανανίκησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μέξικο Σίτι.
Σε Παγκόσμια πρωταθλήματα κατέκτησε 4 χρυσά, 5 ασημένια και 1 χάλκινο μετάλλιο και σε Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα 11 χρυσά, 1 ασημένιο και 1 χάλκινο.
Η Άνοιξη της Πράγας
Η Βέρα Κασλάβσκα πρωταγωνίστησε ενεργά στο κίνημα εκδημοκρατισμού της χώρας της και το 1968 δεν δίστασε να βγει μπροστά στα γεγονότα της Πράγας και να υπογράψει το μανιφέστο διαμαρτυρίας των «Δύο χιλιάδων λέξεων». Μετά την σοβιετική εισβολή εκδόθηκε αρχικά ένταλμα εναντίον της και για να αποφύγει τη σύλληψη ώστε να μπορέσει να λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της ίδιας χρονιάς, αναγκάστηκε να κρυφτεί για δύο μήνες στην ορεινή περιοχή Σούμπερκ. Λόγω της διεθνούς κατακραυγής το καθεστώς αναγκάστηκε να της χορηγήσει την τελευταία στιγμή την άδεια για να αγωνιστεί στο Μέξικο Σίτι. Κατά την απονομή των μεταλλίων και την ανάκρουση του εθνικού ύμνου της Σοβιετικής Ένωσης για τις νικήτριες του σύνθετου ομαδικού, αρνήθηκε να κοιτάζει τη σοβιετική σημαία και σε μια συμβολική κίνηση, κατέβασε το βλέμμα της προς τα κάτω, γεγονός που πήρε μεγάλες διαστάσεις στην Τσεχοσλοβακία. Αυτό την κατέστησε «πρόσωπο ανεπιθύμητο» στο καθεστώς, και ξεκίνησε ένας κύκλος διώξεων αμέσως μετά την επιστοφή της στην πατρίδα της. Της απαγόρευσαν τα ταξίδια και τις μετακινήσεις με αποτέλεσμα να τερματιστεί πρόωρα η σπουδαία αθλητική καριέρα της.
Τη δεκαετία του '70 περιθωριοποίηθηκε εντελώς, το καθεστώς απαγόρευσε να γίνονται εκδόσεις γύρω από τα αθλητικά επιτεύγματά της, αλλά τη δεκαετία του '80 η ΔΟΕ άρχισε να πιέζει την Τσεχοσλοβακία για την ηθική αποκατάσταση της Κασλάβσκα. Με προσωπικές ενέργειες του τότε προέδρου Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ της επέτρεψαν να εργαστεί ως προπονήτρια. Με την πτώση του κομμουνισμού τη δεκαετία του '90, ο θρύλος της ζωντάνεψε πάλι, ο λαός της Τσεχίας την ανήγαγε σε σύμβολο, ενώ ήταν ανάμεσα στους συμβούλους που επέλεξε να έχει ο πρόεδρος Βάτσλαβ Χάβελ. Η Βέρα Κασλάβσκα τιμήθηκε τόσο από την πατρίδα της όσο και από τη ΔΟΕ με τα ύψιστα μετάλλια, στη συνέχεια διετέλεσε πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Τσεχίας και το 1995 εξελέγη μέλος της ΔΟΕ.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
