«Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να σας πω είναι ότι οι ακρίτες νησιώτες αγωνιούν. Οι ακρίτες νησιώτες κάνουν αγώνα για να εξασφαλίσουν το αυτονόητο, δηλαδή τη δυνατότητα να μπορούν να παραμείνουν στον τόπο τους, τη δυνατότητα να συνεχίσουν να δημιουργούν και να παράγουν πλούτο γι' αυτούς και τις οικογένειές τους», τόνισε η Μίκα Ιατρίδη, απευθυνόμενη προς την Κυβέρνηση στη συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην ομιλία της η Βουλευτής Δωδεκανήσου σημείωσε ότι η νησιωτική Ελλάδα απαξιώνεται συστηματικά, μεθοδικά και με επιμονή. Την ίδια στιγμή, επεσήμανε η Μίκα Ιατρίδη, με πρόσχημα την αύξηση του τουρισμού η Κυβέρνηση θεωρεί ότι οι νησιώτες δεν έχουν πρόβλημα, όμως η αύξηση αυτή δεν διαχύθηκε στην τοπική οικονομία και κοινωνία, ενώ οι εργαζόμενοι του τουρισμού, ενώ έδωσαν τόσα πολλά, μένουν ουσιαστικά χωρίς επίδομα. Στη συνέχεια, η υπεύθυνη του Τομέα Ναυτιλίας των Ανεξάρτητων Ελλήνων ανέφερε ότι ενώ καταργούνται βασικές δημόσιες υπηρεσίες στα νησιά, η Κυβέρνηση στερεί ταυτόχρονα το δικαίωμα της μετακίνησης στους νησιώτες, εφαρμόζοντας μιαν ανερμάτιστη πολιτική στην ακτοπλοΐα. Η βουλευτής τόνισε ότι από τη μια κόβει η κυβέρνηση πιστώσεις για τις άγονες που κοστίζουν μόλις 20.000 ευρώ το χρόνο και από την άλλη δίνει εκατομμύρια σε άλλες γραμμές, στις οποίες δεν εκτελούνται, πολλές φορές, τα δρομολόγια. Κλείνοντας την παρέμβαση της στην Ολομέλεια της Βουλής και απευθυνόμενη στην Κυβέρνηση, η Μίκα Ιατρίδη σημείωσε ότι «εμείς καταψηφίζουμε συνολικά την Κυβέρνηση, γιατί απλά δεν υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, αλλά υπάρχει μόνο βαθύ σκοτάδι. Αυτή είναι η πραγματικότητα, ό,τι και να λέγεται σ' αυτήν την Αίθουσα. Η πραγματικότητα δίνει τις απαντήσεις και κρίνει και εσάς και εμάς καθημερινά και αδυσώπητα». Ακολουθεί η ομιλία από τα πρακτικά της Βουλής: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήρθα πριν από λίγο από την Κω, όπου είχα πάει για να συμμετάσχω σε συνέδριο του Δήμου του νησιού για τη βιώσιμη τουριστική ανάπτυξη. Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να σας πω είναι ότι οι ακρίτες νησιώτες αγωνιούν. Οι ακρίτες νησιώτες κάνουν αγώνα για να εξασφαλίσουν το αυτονόητο, δηλαδή τη δυνατότητα να μπορούν να παραμείνουν στον τόπο τους, τη δυνατότητα να συνεχίσουν να δημιουργούν και να παράγουν πλούτο γι' αυτούς και τις οικογένειές τους. Αυτός είναι ο καθημερινός αγώνας των κατοίκων ολόκληρης της νησιωτικής Ελλάδας, γιατί από τότε που ο κ. Παπανδρέου μας έβαλε στο Μνημόνιο –χρησιμοποιώντας μάλιστα και ως σκηνικό το ακριτικό μας Καστελόριζο- η νησιωτική Ελλάδα απαξιώνεται συστηματικά, μεθοδικά και με πρωτοφανή επιμονή από τις μνημονιακές κυβερνήσεις. Αυτό που λέω είναι η ζοφερή πραγματικότητα και συμβαίνει τώρα, ανεξάρτητα από το αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε την πρόταση δυσπιστίας, ανεξάρτητα από το αν η συγκυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει ότι διαπραγματεύεται, ανεξάρτητα από το αν εγώ καταθέσω ένα σωρό έγγραφα, εκτιμήσεις, αναλύσεις διεθνών οργανισμών για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα που ζουν οι ακρίτες νησιώτες, αλλά και όλοι οι Έλληνες. Όλα αυτά, μάλιστα, συμβαίνουν, όταν πράγματι υπήρξε αύξηση της τουριστικής κίνησης στα νησιά. Όμως, αυτή η αύξηση και τα έσοδα δεν διαχύθηκαν στην τοπική οικονομία και κοινωνία. Δεν διαχύθηκαν στους εργαζόμενους του τουρισμού, οι οποίοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους και μένουν ουσιαστικά χωρίς επίδομα. Συνεχίζουν κάποιοι από την Κυβέρνηση να κατηγορούν τους νησιώτες, να τους κοροϊδεύουν και να λένε «εσείς δεν έχετε πρόβλημα, γιατί είχατε τουρισμό». Συνέβη σε επίκαιρη ερώτηση που είχα και έλαβα αυτήν την απάντηση. Όμως, αυτή είναι η πολιτική σας, η συκοφάντηση όλων των Ελλήνων όλων των επαγγελματικών κατηγοριών στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, η επιτομή του «όλοι μαζί τα φάγαμε». Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πραγματικότητα είναι ότι τα μικρά νησιά του Αιγαίου παραμένουν χωρίς γιατρούς, χωρίς εκπαιδευτικούς, χωρίς βασικές δημόσιες υπηρεσίες. Ασκείτε την πολιτική σας λες και τα νησιά ενώνονται μεταξύ τους με γέφυρες. Αναγκάζετε τους νησιώτες να μπουν στη βάσανο των μετακινήσεων και τους στερείτε ταυτόχρονα το δικαίωμα στη μετακίνηση. Η τακτική που ακολουθείτε στις άγονες γραμμές είναι πρωτοφανής. Φθάσατε στο σημείο να κόψετε την επιδότηση στο επιβατηγό πλοίο που συνέδεε τους διακόσιους πενήντα κατοίκους της Θηρασίας με τη Σαντορίνη για λόγους δημοσιονομικού κόστους. Ποιο ήταν, λοιπόν, το δημοσιονομικό κόστος; Ήταν 140 ευρώ το δρομολόγιο για τρία δρομολόγια την εβδομάδα, δηλαδή 20.000 ευρώ το χρόνο, ενώ αφήνετε σε άλλες γραμμές πακτωλό επιδοτήσεων και χωρίς να εξυπηρετούνται δρομολόγια. Τουλάχιστον, επειδή είμαι δίκαιη, διορθώσατε αυτό το ατόπημα, αλλά είναι δείγμα ότι δεν έχετε κανένα σχέδιο, παρά μόνο πώς θα υπακούετε τους δανειστές. Τι ακούμε, μάλιστα, από τον αρμόδιο Υπουργό Ναυτιλίας; Λέει ότι μέχρι να αναλάβει αυτός, δεν υπήρχε ναυτιλιακή πολιτική. Δηλαδή, ο προηγούμενος Υπουργός τι έκανε; Είπε ακόμα ότι μία λύση για τη μείωση του κόστους στα καύσιμα των πλοίων είναι αυτά να μετασκευαστούν ώστε να καίνε LNG. Είναι πρωτοφανείς θεωρίες και απόψεις. Και βέβαια, η Κυβέρνηση πιστή στο διεστραμμένο νεοφιλελεύθερο δόγμα της, επικεντρώνεται μόνο στο εργατικό κόστος των Ελλήνων ναυτικών, τους οποίους αν δεν είχαμε, απλούστατα δεν θα υπήρχε ακτοπλοΐα στην Ελλάδα, δεν θα είχε συμβεί το μεγάλο θαύμα της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εδώ στο Κοινοβούλιο ο καθένας από εμάς στηρίζει τις απόψεις του, στηρίζει το κόμμα με το οποίο εκλέχτηκε και έλαβε θέση στα έδρανα αυτά. Το πρόβλημα, όμως, για όλους εμάς είναι ότι πλέον δεν ζούμε στην εποχή πριν το 2009. Τα αποτελέσματα των πολιτικών που εσείς εφαρμόζετε πιστά, ακούγοντας τον Τόμσεν -και τον κάθε Τομσεν για τον οποίο όλη η Ευρώπη σχολιάζει ως αποτυχημένο, όπως και το πρόγραμμα της τρόικας- είναι άμεσα, είναι ορατά. Τα νιώθουν οι Έλληνες πολίτες και οι Έλληνες οικογενειάρχες. Το χειρότερο είναι ότι μετά από τριάμισι χρόνια αιματηρών θυσιών, βλέπουμε ότι τα χειρότερα έρχονται. Γι' αυτό και εμείς καταψηφίζουμε συνολικά την Κυβέρνηση, γιατί απλά δεν υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ, αλλά υπάρχει μόνο βαθύ σκοτάδι, όπως όταν ξεκίνησαν τα ΜΑΤ για να εισβάλλουν στο κτίριο της ΕΡΤ (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτή) Δώστε μου μισό λεπτό ακόμη, κύριε Πρόεδρε. Άποψή μου είναι ότι όταν η δημοκρατία αποφασίζει να κινηθεί στο σκοτάδι, τότε κάτι συμβαίνει λάθος και κάτι γίνεται λάθος. Ο Αντώνης Σαμαράκης πριν περίπου πενήντα χρόνια έγραψε ότι υπάρχει ένα μοιραίο λάθος, το οποίο μπορεί να μας συνθλίψει, ένας ποταμός «Τίγρης», στο τέσσερα καθέτως, που όχι μόνο πνίγει, αλλά και καταβροχθίζει. Αυτό συμβαίνει και σήμερα εδώ. Ό,τι και αν λέει η Κυβέρνηση, όσα και να λέμε εμείς, οι Έλληνες πολίτες βλέπουν ότι η ζωή τους χειροτερεύει, ότι όσα έχτισαν με κόπο κινδυνεύουν να τα χάσουν, την ίδια στιγμή που τα σαΐνια της λίστας Λαγκάρντ γελούν εις βάρος τους, γιατί τους προστατεύει η Κυβέρνησή σας. Αυτή είναι η πραγματικότητα, ό,τι και να λέγεται σ' αυτήν την Αίθουσα. Η πραγματικότητα δίνει τις απαντήσεις και κρίνει και εσάς και εμάς καθημερινά και αδυσώπητα. Σας ευχαριστώ πολύ.
