Την 6/12/2013, η Τράπεζα παρέστη ενώπιον της Τράπεζας της Ελλάδος και κατέθεσε Σχέδιο Ανάκαμψης και Εξυγίανσης, με δεσμευτικές ενέργειες που διασφάλιζαν την διάρκεια της κεφαλαιακής επάρκειας. Στο πλαίσιο αυτό, κατέθεσε και την συμφωνία συγχώνευσης με την ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ, η οποία θα έδινε νέες προοπτικές σε ολόκληρο τον συνεταιριστικό θεσμό και ζήτησε σύντομη προθεσμία προκειμένου να συγκεντρώσει τα πρόσθετα κεφάλαια.
Την επόμενη ημέρα, ήτοι την 7/12/2013 γνωστοποίησε στην Τράπεζα της Ελλάδος ότι έχει ανεύρει συγκεκριμένους επενδυτές για να καλύψουν το ποσό των 5 εκ. € νέων κεφαλαίων και ζήτησε για το σκοπό αυτό προθεσμία πέντε εργάσιμων ημερών. Φαίνεται όμως ότι η τύχη της Συνεταιριστικής Τράπεζας Δωδεκανήσου, όπως και συνολικά του θεσμού των Συνεταιριστικών Τραπεζών, ήταν προδιαγραμμένη και η απόφαση ειλημμένη.
Η Τράπεζα δεν έκλεισε για κακοδιαχείριση, δεν έκλεισε για σκάνδαλα, δεν έκλεισε λόγω έλλειψης ρευστότητας. Την έκλεισαν κάποιοι γιατί ρύθμισε δάνεια Δωδεκανησίων, τα οποία βρίσκονται σε καθυστέρηση λόγω της Οικονομικής ύφεσης που ταλανίζει την χώρα επί εξαετία. Έκλεισαν τον μοναδικό πνεύμονα τοπικής επιχειρηματικότητας, αρνούμενοι να του χορηγήσουν την πρόσθετη ευκαιρία που νομίμως ζητούσε για να σταθεί αυτόνομος
