Από χθες το βράδυ τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι θυμός, οργή, προβληματισμός για το μέλλον:
- Για τους φίλους, τους γνωστούς, τους εργαζόμενους στην Τράπεζα που από την μια στιγμή στην άλλη έχασαν ή κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους
- Για τις τοπικές επιχειρήσεις και τους ιδιώτες που η δυνατότητα πρόσβασης στο τραπεζικό σύστημα γίνεται ακόμη πιο δύσκολη
- Για τα μικρά νησιά της Δωδεκανήσου που βρίσκονται αντιμέτωπα ξανά με το ενδεχόμενο να μην έχουν τραπεζικό κατάστημα να εξυπηρετηθούν
- Για τον τόπο μας που ενώ προσφέρει στην εθνική μας οικονομία και έχει τεράστιες δυνατότητες τρώει την μια σφαλιάρα μετά την άλλη
Δυστυχώς τα επεισόδια του ¨success story¨ των μνημονιακών πολιτικών συνεχίζονται. Αποδείχθηκε εμπράκτως με τον πλέον τραγικό τρόπο ποιοι τελικά είναι αυτοί που πραγματικά μας κυβερνούν. Αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά ότι η κυβέρνηση προκειμένου να πάρει την επόμενη δόση αδυνατεί να αντιπαρατεθεί στις επιταγές της τρόικας ανεξαρτήτως κόστους.
Αποτελεί τεράστια ηθική, οικονομική, πολιτική πρόκληση για τους Δωδεκανησίους, από την μια πλευρά να δίνονται πολλά δις για την ανακεφαλαιοποίηση των υπολοίπων τραπεζών και από την άλλη να μην περισσεύουν λιγότερα από 5 εκατομμύρια ευρώ για την Τράπεζα Δωδεκανήσου. Να υπάρχει προσχεδιασμένο έγκλημα για να κλείσει μία κερδοφόρα τράπεζα με 250 εκατομμύρια ευρώ καταθέσεις και με ουσιαστική συμβολή στην οικονομική ανάπτυξη μιας εθνικά ευαίσθητης περιοχής. Χωρίς να δοθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος χρονικό διάστημα ολίγων ημερών για την εύρεση εναλλακτικής λύσης όπως είχε ζητηθεί.
Η επιλογή για το κλείσιμο της Τράπεζας Δωδεκανήσου είναι εγκληματική. Η αδράνεια και η ολιγωρία εκ μέρους μας σημαίνει ανοχή στο έγκλημα. Θα υπάρξουν άραγε δυναμικές πρωτοβουλίες και προσπάθεια ανατροπής της επιλογής αυτής ?
Ιάκωβος Γρύλλης
