10 Φεβρουαρίου 1947 : Μία από τις σημαντικότερες ημερομηνίες της Δωδεκανησιακής ιστορίας

10 Φεβρουαρίου 1947

Υπογράφεται στο Παρίσι συνθήκη ειρήνης μεταξύ των συμμάχων και των συνασπισμένων Δυνάμεων (και Ελλάδας) και της Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία η Ιταλία εκχωρεί στην Ελλάδα με πλήρη κυριαρχία τα νησιά της Δωδεκανήσου και τις παρακείμενες νησίδες, ενώ η Ιταλία υποχρεωνόταν σε αποζημίωση ύψους 105 εκατομμυρίων δολαρίων προς τη χώρα μας.

Οι Αρχηγοί των τεσσάρων μεγάλων δυνάμεων επικυρώνουν δια του άρθρου 14, κεφάλαιο V της Συνθήκης την παραχώρηση της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα την οποία, κατ΄αρχήν, είχαν αποφασίσει, στο Συμβούλιο των υπουργών των Εξωτερικών των τεσσάρων Δυνάμεων (ΗΠΑ,  Αγγλία, Γαλλία και ΕΣΣΔ) πάλι στο Παρίσι, στις 27 Ιουνίου 1946. 

Σύμφωνα με την ιστορική συμφωνία της 10ης Φεβρουαρίου 1947  «η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρει κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου τας κατωτέρω απαριθμωμένας ήτοι: Αστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τήλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λίψον, Σύμην, Κω, και Καστελόριζον ως και τας παρακειμένας νησίδας». Η ελληνική πλευρά διευκρίνιζε, κατά την υπογραφή, ότι με τον όρο «παρακείμενες» εννοούνται οι «υπό ιταλικήν κυριαρχίαν» κατά την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο.

Η συμφωνία συνυπογραφόταν, πέραν της Ελλάδας και της Ιταλίας, από άλλα είκοσι κράτη που είχαν πολεμήσει τον ιταλικό φασισμό.

Στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής η Τουρκία, διότι δεν πήρε μέρος στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η 10η Φεβρουαρίου 1947 με βάση τις ιστορικές αναφορές αναδεικνύεται μία από τις σημαντικότερες ημερομηνίες της Δωδεκανησιακής ιστορίας, της οποίας το επόμενο σημαντικό βήμα έγινε στις 31 Μαρτίου 1947 (τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές).

Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε στις 7 Μαρτίου 1948.