Γράφει ο Καΐσερλης Κώστας
Η οικογένεια Μητσοτάκη. Ο Σαμαράς. Το Πολυτεχνείο. Και η Δημοκρατία
Τολμώ να προσεγγίσω με ευρύτερο τρόπο και για ένα μεγάλο χρονικό ορίζοντα, το προχθεσινό γεγονός της διαγραφής του Αντώνη Σαμαρά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, καταλήγοντας σε χρήσιμα κατά την πτωχική μου άποψη συμπεράσματα,
Θεωρώ ότι αυτό το γεγονός θα πρέπει να συνδυαστεί με την πολιτική ιδιοσυγκρασία της οικογένειας Μητσοτάκη, να συμπεριλάβει τρεις χρονικές περιόδους, του 1965, του 1992 και την σημερινή και να το συσχετίσει με το μονοπρόσωπο συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας της χώρας μας.
Ο κ. Σαμαράς με ευθύνη του δεν είναι απλό θύμα της ηγεσίας ενός κόμματος και μιας κυβέρνησης επειδή διαφώνησε δημόσια. Είναι θύμα του ηγέτη της μονοπρόσωπης συγκεντρωτικής εξουσίας που είναι Μητσοτάκης για δεύτερη φορά. Άρα δεν είναι τυχαίο γεγονός.
Ο κ. Σαμαράς σίγουρα έχει τις απόψεις του. Απόψεις όμως που ακόμα και σε ένα κόμμα που λειτουργεί στο συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας με κυρίαρχο τον ηγέτη, οφείλει να λειτουργεί με δημοκρατικούς κανόνες τουλάχιστον στο υψηλό επίπεδο του στελεχιακού του δυναμικού, ώστε να μην υπάρχουν ρωγμές στο σύστημα.
Το ερώτημα είναι γιατί ο κ. Σαμαράς αντιδρά κατ’ εξακολούθηση και αντιπολιτεύεται το κόμμα του όταν και οι δύο ηγέτες του κόμματος είναι από την οικογένεια Μητσοτάκη. Και μάλιστα το ερώτημα δύσκολα βρίσκει απάντηση όταν ο σημερινός ηγέτης της ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατόρθωσε να αφομοιώσει στην Ν.Δ. τις απόψεις και τις διακηρυγμένες θέσεις δύο εντελώς αντίθετων άκρων, των κ.κ. Γεωργιάδη, Βορίδη και Πλεύρη που ήταν πιο ακραίες από αυτές του κ. Σαμαρά, με τους κ.κ. σοσιαλιστές Φλωρίδη και Χρυσοχοείδη….
Την απάντηση την δίνουν η πολιτική ιδιοσυγκρασία και ταυτότητα της οικογένειας Μητσοτάκη και η πολιτική αδυναμία του Αντώνη Σαμαρά για να υποστηρίξει τις θέσεις του.
Στην οικογένεια Μητσοτάκη η μάχη για την κατάκτηση της εξουσίας ή για την διατήρηση της έχει έναν κανόνα. Νίκη με υποταγή των πάντων! Και για να γίνει αυτό, το στήριγμα του δεν είναι οι πολιτικές θέσεις ή η ικανότητα του να συνθέτει, αλλά οι διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις που επιτυγχάνονται με κάθε πρόσφορο μέσο…..
Αντίθετα ο Αντώνης Σαμαράς έχει το κουσούρι να είναι ανυποχώρητος και ασυμβίβαστος στις θέσεις του και ταυτόχρονα έχει την πολιτική αδυναμία να ιεραρχήσει και αντιπαρατεθεί όχι στις αντίθετες απόψεις αλλά στην οργανωμένη δύναμη που τις υποστηρίζουν!
Ο Αντώνης Σαμαράς ενώ βλέπει, αφού δεν είναι τυχαίος πολιτικός, επιτρέπει να γίνεται αυτό που συμβαίνει στην Νέα Δημοκρατία και τον τρόπο με τον οποίο στήνεται η ηγετική πυραμίδα της! Αγνοώντας ότι όταν θα έρθει η στιγμή όπως προχθές που θα διαφωνήσει θα είναι και πάλι μόνος του όχι γιατί επήλθε αφομοίωση των διαφορετικών θέσεων και μάλιστα περισσότερο ακραίων και του ιδίου, αλλά γιατί επήλθε συμβιβασμός.
Ο Αντώνης Σαμαράς με τον οποίο διαφωνώ σε πολλά θέματα, θα είναι και πάλι μόνος του όχι γιατί είναι ασυμβίβαστος αλλά γιατί αγνοεί και αποδέχεται άθελα του αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Νέα Δημοκρατία, με αποτέλεσμα να χαθεί μια ευκαιρία στην πατρίδα μας αφενός για να ανοίξει διάφανα ένας δημοκρατικός διάλογος για τα εθνικά θέματα, αλλά κυρίως για το ευάλωτο σύστημα διακυβέρνησης που παρέχει απεριόριστες εξουσίες στον ηγέτη του κόμματος και της κυβέρνησης, πολιτικές και οικονομικές.
Σημείωση. Η ιδιοσυγκρασία και η πολιτική ταυτότητα της οικογένειας Μητσοτάκη που ανέφερα στο άρθρο μου επεξηγείται από μένα επακριβώς από την μεθόδευση της αποστασίας του 1965 και από το πείσμα των αποστατών, με πρωτεργάτη τον Κων. Μητσοτάκη που δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια να πετύχει τον σκοπό του ακόμα και μετά από τρεις αποτυχημένες κοινοβουλευτικές επιδρομές κατάκτησης της εξουσίας!!!. Αποστασία που οδήγησε στην Χούντα, στην Κυπριακή τραγωδία και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου που σήμερα ενθυμούμαστε, οι περισσότεροι με κροκοδείλια δάκρυα….
Κ. Καϊσερλης π. Δήμαρχος Κω.
