Γράφει ο Καΐσερλης Κώστας
Ελλάς: Ένα χωριό 10 εκατομμυρίων κατοίκων που αργοπεθαίνει
Όσοι παρακολουθούν την διεθνή πολιτική και οικονομική ζωή και παράλληλα προσπαθούν να την συγκρίνουν με τις εξελίξεις στην Ελλάδα μέσα από τον πολιτικό διάλογο και τις ειδήσεις των ΜΜΕ, αμέσως αντιλαμβάνονται ότι η χώρα μας αποτελεί φαινόμενο προς διερεύνηση.
Εμφανιζόμαστε στην Ευρώπη με τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς ως ισότιμοι εταίροι και θριαμβολογούμε, όταν είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης στην ανάπτυξη και στην οικονομία με 560 δις χρωστούμενα στους ευρωπαίους.
Συμμετέχουμε με προτάσεις και έργα για δημοκρατία και ελευθερία στον πόλεμο της Δύσης στην Ουκρανία όταν εξαρτόμαστε και είμαστε υποτελείς κατά 100% στην Αμερική και στο ΝΑΤΟ.
Εξοπλιζόμαστε συνεχώς με πολεμικές ιαχές και δις απέναντι στην Τουρκία όταν σε ένα ενδεχόμενο πόλεμο θα σκοτωθούν στην καλύτερη περίπτωση από 10 εκατομμύρια και στην Τουρκία θα μείνουν άλλα 70 εκατομμύρια… Λέμε χάλια την οικονομία της Τουρκίας και εμείς είμαστε πτωχευμένοι…
Βαυκαλιζόμαστε για την ανάπτυξη, τις αυξήσεις, τα μετρό και τα χειμερινά θέρετρα, όταν η πραγματική εικόνα της οικονομίας είναι ζοφερή και εξαρτώμενη από την παροχή υπηρεσιών και όχι την βιομηχανική παραγωγή.
Στην τηλεόραση επικρατεί ή ο μονόλογος ή τα κους, κους και όταν γίνεται συζήτηση τότε τσακώνονται οι πολιτικοί σαν τα κοκόρια σε ένα καφενείο για να αυξήσουν την πελατεία τους.
Μοιάζουμε με ένα χωριό που ο Κοινοτάρχης, ο χωροφύλακας και ο «παπάς» είναι οι κυρίαρχοι, που έχουν το μεγάφωνο του χωριού και ενημερώνουν τους χωριανούς για τα χωράφια, τα σπαρτά και τα ζώα τους και μετά όλοι μαζί για να παίξουμε πρέφα και να πιούμε τα ουζάκια μας. (τους δασκάλους τους εξαφάνισαν γιατί διαδίδουν τη γνώση και τους γιατρούς για να λιγοστεύουμε),
Και το σπουδαιότερο! Όπως και στο κάθε χωριό έτσι και στη χώρα κρύβουμε τα ένοχα μυστικά του. Σιγοψιθυρίζουμε μεταξύ μας, χωρίς να τα λέμε φωναχτά για να διορθωθούν. Χωρίς να ζητάμε βοήθεια και στήριξη μεταξύ μας. Χωρίς να παίρνουμε εμείς το μεγάφωνο για να πούμε το δίκιο μας. Μέχρι και πάλι νάρθει ο πραματευτής για να του δώσουμε αυτά που έχουμε, τα αυγά, τα μπακίρια και το λάδι μας και να πάρουμε κουβαρίστρες, βελονάκια, ψιλολόγια ένα σωρό ….
Εύχομαι ολόψυχα το 2025 να είναι πιο φωτεινό, πιο δίκαιο, πιο αληθινό για το έθνος των προγόνων, του Ελύτη, του Ρίτσου και του Βάρναλη. Εύχομαι τα πραγματικά χωριά μας και οι πόλεις μας να ζωντανέψουν και η πλατεία Συντάγματος να εξαφανιστεί…
Κ. Καϊσερλης π. Δήμαρχος Κω
