"Οι πόλεις εξαρτώνται και φανερώνονται ανάλογα με τη γωνία λήψης" υποστηρίζει ο Στέφανος Τσιτσόπουλος και αυτήν την πεποίθησή του κουβαλούν 40 κείμενα για πόλεις του κόσμου. Γίνεται ένας περιπατητής ή ένας "Flaneur", όπως τιτλοφορείται το βιβλίο του (εκδ. Ιανός).
Κείμενα που δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα "Athens Voice" και το περιοδικό "Soul" συγκεντρώθηκαν σε ένα βιβλίο. Εικόνες από ταξίδια του γνωστού δημοσιογράφου σε Γερμανία, Αγγλία, Χονγκ Κονγκ, Ρώμη, Τορόντο ανταμώνουν με άλλες από Ελλάδα. Από ταξίδια σε Κω, Πλαταμώνα, Χαλκιδική και φυσικά από την καθημερινότητά του στη Θεσσαλονίκη.
Η προτροπή του είναι σαφής: "Να ταξιδεύεις όσο περισσότερο μπορείς. Τα ζόρια που τράβηξες τον χειμώνα, αν δε τα βαφτίσεις στις θάλασσες του Αυγούστου, ιεροτελεστία σαν εξορκισμός και δεν τα βγάλεις από μέσα σου, δε θα το ξεχάσουν. Θα σου το κρατήσουν μανιάτικο, από Σεπτέμβρη θα σε πνίξουν εκδικητικά. Γι' αυτό να φεύγεις".
Προτρέπει σε ταξίδια που λειτουργούν ως "φάρμακο" για να αντέξει κανείς την καθημερινότητα της πόλης όπου ζει και εν προκειμένω της Θεσσαλονίκης. Η πόλη αυτή, όπως λέει, "υποφέρεται μόνο αν ξενιτεύεσαι τακτικά μακριά της, αν δεν την αφήσεις να σε αφομοιώσει, να σε κάνει επαρχιώτη, χαμηλοτάβανο, κλαψιάρη και μίρλα".
Χωρίς φτιασίδια
Υπάρχει πολλή αγάπη μέσα στις σελίδες του βιβλίου του Τσιτσόπουλου για τη Θεσσαλονίκη. Το παραδέχεται ότι "αυτή η πόλη είναι το βίτσιο μου". Διευκρινίζει βέβαια ότι πάντα την έβλεπε "σαν ένα σύνολο εικόνων και ήχων... Θεσσαλονίκη είναι όλα, είναι όλοι. Δεν έχει πρόσωπο, αλλά πρόσωπα... Δεν το κρύβω, είμαι ρακοσυλλέκτης αναμνήσεων...", ομολογεί.
Ωστόσο δεν την ωραιοποιεί. Οι αναφορές του σε όσα κινούνται μέσα της δεν αφορούν μόνο τα καλά, αλλά και τα άσχημα της πόλης. Αναφορές στη νέα δημοτική αρχή ("επιτέλους η Θεσσαλονίκη άρχισε να συζητά για το μέλλον της"), στη στασιμότητα της πόλης ("ειδικά την τελευταία δεκαετία έπαψε να είναι μια ανοιχτή, ευχάριστη και φιλόξενη πόλη... όπως χιλιάδες άλλοι συμπολίτες μου, βαρέθηκα τη Θεσσαλονίκη ακίνητη πόλη..."), στα τοπικά εκδοτικά συγκροτήματα, σε φιγούρες ιδιαίτερες που κυκλοφορούν ανάμεσα μας ("οι δίδυμοι μοιάζουν με το δίδυμο Gilbert & George, αφού παράγουν και αυτοί μια έξοχη και ιδιαίτερη μορφή τέχνης, τη χειραψία").
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες πινελιές στο βιβλίο είναι και οι εικόνες που συνοδεύουν τα κείμενα, φωτογραφικές δημιουργίες του Πέτρου Νικόλτσου, αλλά και ο πρόλογος από τη συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου.
Της Έλσας Σπυριδοπούλου
http://www.makthes.gr
